 
|
Mispel of Mespilus germanica zijn lekkere vruchten als je ze niet te lang laat hangen.
Magistrale mispelweetjes
Omdat de mispel helemaal in het vergeetboek gesukkeld is, doe ik hier een warme oproep om deze sierlijke kleine boom in ere te herstellen.
Wat ze over de vruchten wel eens durven zeggen doet niets goeds vermoeden; 'Zo rot als een mispel' zeggen de mensen wel eens. Maar de indruk die daaruit voortvloeit is helemaal fout. Mispels zijn lekker als ze beurs zijn, niet als ze al rot zijn.
De mispel kreeg van Linnaeus de Latijnse naam Mespilus germanica. Hij dacht dat de mispelboom oorspronkelijk in Duitsland groeide, maar dat was mis. Waarschijnlijk is de mispelboom met de Romeinen mee naar onze streken gekomen. Gelukkig maar, want de mispelboom is een grote struik om van te houden.
Waarom je zo'n boom in je tuin moet halen, vertel ik met alle soorten van genoegens:
Struikachtige boom
Deze struik die meer op een boom lijkt, wordt zeker niet groter dan 6 meter. Ze is mooi van vorm en heeft in de lente mooie grote bloesems. Wil je een struik die klein blijft kies dan voor Mespilus germanica 'Nottingham'. De Nottinghamvruchtjes zijn natuurlijk ook klein, maar ze hebben een uiterst lekkere smaak. Wil je liever grote ruwe vruchten, kies dan voor Mespilus germanica 'Bredase Reus'. Er zijn nog veel meer soorten waaruit je kan kiezen.
Een jong boompje moet eerst even weten wat kan en niet kan. Daarom hou je best drie of vier hoofdtakken. In de winter snoei je dan een derde van die hoofdtakken weg. Snoei niet te veel aan een volwassen struik, want dan krijg je een hele reeks horizontale scheuten en dat is niet zo mooi. Mispelvruchtjes groeien op tweejarig hout. Even geduld dus.
Lekkere vruchten
Van de vruchten kan je mispellikeur en mispelmoes maken om nooit te vergeten.
Je moet wel wachten tot de vruchten zacht zijn: voor de vriezeman is langs geweest zijn de vruchten hard. Daarna worden ze zacht (beurs) en als je ze dan nog langer laat liggen worden ze rot. Dan kan je ze alleen nog maar wegkieperen.
Je kan de vruchten rauw eten. Onze grootouders zogen het vruchtvlees uit het mispeljasje en spuwden de pitten uit. Dat was maar goed ook, want de zaden bevatten giftig hydrocyaanzuur, een stof die naar amandel smaakt. Het vruchtvlees smaakt een beetje zoetzuur en doet ook wat denken aan kaneel.
Je kan de vruchten het langste bewaren als je ze met de steeltjes onhoog, naast elkaar schikt. Leg ze op een kartonnen deksel, naast elkaar. Sluit ze niet af met plastic.
Vergat je vorig jaar lekkere mispelmoes te maken?
Hierbij een lekker recept voor het bereiden van mispelmousse of mispelcompote
Ingrediënten
- Mispels (genoeg voor 1 liter gekookte brei)
- ½ kg geleisuiker
- ½ citroen
- afgestreken koffielepel speculaaskruiden
- water
Werkwijze
Compote klinkt zo alledaags voor deze lekkernij. Bij appelmoes, appelgebak, rijstpap, op de boterham met Belgische kaas is deze oude vrucht (bereid zoals hieronder beschreven) hemels:
- Was de zachte mispels en snij ze in stukken.
- Doe er een beetje water bij, zodat ze niet aanbakken.
- Laat even aan de kook komen.
- Doe ze door een roerzeef (passevite)
- Neem 1 liter van de bruine brij en doe er ½ kg geleisuiker bij. Op de verpakking van de suiker staat 2+1 (twee hoeveelheden vocht en één hoeveelheid suiker).
- Doe er het sap van ½ citroen bij.
- Als je het iets zoeter wil, doe je er nog ¼ kg fijne suiker bij.
- Doe er 1 kleine afgestreken koffielepel speculaaskruiden bij en laat, zoals op de verpakking van de suiker staat, drie minuutjes koken.
- Vul je potjes boordevol, zet het schroefdeksel erop en laat afkoelen.
