Waterlelie niet in container

De bladstengels van waterlelies zijn hol en daardoor hebben die planten een groot drijvend vermogen. Er is dus HEEL veel kans dat uw waterlelie in korte tijd met wortel en al gewoon komt boven drijven.
Dit komt geregeld voor, ook met planten die in een container staan zelfs.
Ik plant mijn waterlelies in een soort stropzakje, gemaakt van vijverfolie met gaatjes in de rand. Daardoor weef ik dan een dikke geplastificeerde ijzerdraad en voorzie ook een grote lus er aan.
In het stropzakje stop ik een aantal kasseistenen of een klomp lood om de waterlelie zeker beneden te houden.
De lus is bedoeld om gemakkelijk,( met een hark bijvoorbeeld), de waterlelie uit het diepe deel van de vijver te kunnen trekken tot op het ondiepe, om er aan te werken.
Om de paar jaar moeten er immers een paar wortelstokken afgezaagd worden, anders groeit de vijver op de duur volledig dicht. Zo krijg je de waterlelie er dan gemakkelijk uit.
M.v.g.

In de natuur moeten ze zich niet verankeren in een onooglijk laagje slib of in een gladde vijverfolie

Juist daarom in een stropzakje ... en met een lus er aan (handvat) om hem makkelijk er te kunnen uit halen.
Dat is een eigen uitvinding gebaseerd op ervaring, zoals zoveel dingen hier in mijn tuin. Ik koop ook nooit vijvergrond om er in te doen maar gebruik gewoon de aarde van de minst humusrijke plek (al moeilijk te vinden)in mijn tuin.

@Lieke
Lood is nu niet meteen het gezondste metaal om er mee te werken maar we moeten toch leren om dat allemaal wat te relativeren. De waterleidingsbuizen die hier overal nog gebruikt werden bij de netaansluiting van de oudere huizen, worden stelselmatig vervangen. Natuurlijk akkoord daarmee. Daar loopt voortdurend ons dagelijks drinkwater aan voorbij.
Het is echter ook niet zo dat we moeten bang zijn dat een rol loodslabben die diep in het slijk zit zomaar zal oplossen en onze vissen vergiftigen hoor.

Joel,
ik denk dat het toch nog altijd beter is om i.p.v. lood een steen te gebruiken. Kost ook minder. Op voorwaarde natuurlijk dat de vijverfolie niet kan beschadigd worden door scherpe randen. Om zuurstofplanten te verankeren gebruik ik bijv. ook geen lood (dat je toch maar kwijtraakt op de bodem van de vijver) maar kleine stenen bloempotjes waarin ik met een handvolletje vochtige natuurklei de steeltjes van de planten vastdruk. Laten zinken. Makkelijk te recupereren en de plantjes kunnen zelfs in de klei worteltjes maken als ze dat willen.