Onze tuinbabbel is een plaats waar je ideeën, foto's, gebeurtenissen met andere tuinvrienden kan delen. Momenteel hebben we zo'n 12.000 tuinvrienden die hieraan deelnemen.
Heb je nog geen account?
Registreer je hier en maak deel uit van onze community.
Ons tuinforum is een plaats waar ideeën en inzichten over verschillende onderwerpen in verband met tuinieren uitgewisseld kunnen worden.
Heb je een tuinvraag, misschien is deze behandeld in het forum? of stel de vraag gerust aan onze tuinvrienden....
Bekijk hier de tuinfoto's van onze tuinvrienden.
Hier heeft elke gebruiker zijn eigen foto album. Plaats hier jouw mooiste tuinfoto's en deel ze met onze tuinvrienden. Zij kunnen op hun beurt van jouw tuin meegenieten en op jouw foto's reageren.
Bij de Plantenherkenner kun je foto's toevoegen van planten die je niet kent.
Andere tuiniers kunnen je dan helpen om de plant te identificeren.
Mogen slakken op bezoek komen
Observeer ik mieren en bladluizen
Wieden mijn dochter en ik met regelmaat
Laten we takken en stronken liggen
Pikken de vogels een kippengraantje mee
Dansen de vleermuizen boven onze hoofden
Spelen de cavia's verstoppertje in het hoge gras
Groeit de venkel bijna tot aan de maan
Zelfde filosofie hier ... alleen ... hoe krijg je een dochter aan het wieden?
(Ik ben echter al content want mijn 11-jarige dochter observeert met haar microscoop het leven in de vijver; dat komt dus ook wel goed!)
Goeie vraag... Polplastron.
Hier is 'mijn' antwoord:
Ze groeide op in een tuin vol leven, waar varkens in de modder rolden, honden verstoppertje speelden onder een tuinhuis, fijne gesprekken gevoerd werden in de volière terwijl de vogels ons op hoofd en schouders gezelschap hielden,... de rode draad doorheen haar jeugd is dat we alles met onze eigen handen deden, we wroetten in de zand, gebruikten nooit vergif om onkruid te verdelgen, we gingen het te lijf met hak, hark en schoffel. En hier en daar mag het groeien, een stukje waar we de netels laten staan en het zevenblad ook, de bloemetjes beschouwen we als beloning voor onze verdraagzaamheid.
Toen we zo'n 7 jaar geleden onze tuin moesten achterlaten, deed dat dan ook enorm veel pijn, het afscheid dat we moesten nemen van al onze dieren heeft sporen achtergelaten. We zijn er ook sterker door geworden, mijn dochter en ikzelf en nu huren we een huis met een grote tuin en wroeten we in nieuwe aarde. Eergisteren heeft ze de eerste sluimererwten uitgeplant, maar eerst moesten we natuurlijk heel veel onkruid wieden...
Ter info: mijn dochter (Sam) is ondertussen 19 jaar