In onze voortuin doen we niet alleen aan biologisch tuinieren, maar zelfs een stapje verder naar natuurlijk tuinieren. Een aantal jaren werd de tuin voor een groot deel omgespit en ingezaaid met een bloemenmengsel. Die zomer hadden we een mooie bloemenzee en volop vlinders en bijen in de tuin. In de daarop volgende jaren is er verder niks meer aan gedaan, dat wil zeggen, niet meer gezaaid. We hebben de uitgebloeide bloemen laten staan zodat zaad gevormd kon worden en ze zichzelf konden uitzaaien. Uiteraard is niet alles terug gekomen, je kunt zeggen alleen de sterkste planten, of diegenen die zich goed voelen op deze grond kwamen terug. En na jaren nog volop bloemen, maar nu meer gespreid. Het grappige is dat onze tuin er elk jaar anders uit ziet. Het is elk jaar een verrassing welke bloemen waar opkomen. Een ander voordeel is dat we nu een klein ecosysteem in de tuin hebben, het krioelt van het leven, in of op de bodem. Ja, er zitten ook vele slakken in de tuin, maar de koolmezen en andere vogels hebben er voedsel door. Bladluis komt ook niet meer voor, en de roos en berkeboom hebben daar profijt van.
Die berkeboom is niet geplant, maar spontaan opgekomen in hetzelfde jaar dat wij getrouwd zijn, dus ons trouwboompje. De boom staat op een perfecte plaats en groeit zeer snel, heeft het echt naar de zin.
Doen we dan helemaal niks aan de tuin? Jawel, grassen worden verwijderd, maar na de zaadvorming, dan komen ze minder snel terug omhoog, tenminste het gras waarvan de wortels niet mee uitgetrokken zijn. En sommige ongewenste planten die woekeren/overheersend kunnen worden om de diversiteit te behouden.
Ik kan zeggen dat het een geslaagd experiment is en de buren vinden het ook wel mooi, dus geen klachten van die kant. Een tuin om van te genieten.