Promo's
Lentetips
Zaden en bloembollen
Praktisch tuinieren
Planten opkweken
Aanleg en inrichting
Tuinapotheek
Decoratie en sfeer
In en om het huis
Huis- en tuindieren
Kas en tuinhuis
Planten kopen
Laatste artikels
Tuinieren
Planten
Vijver & zwembad
De moestuin
Recepten
Bloemschikken
De tuinkas
Klimaatopwarming
Tuinproblemen
Plantengids
Tuinbabbel
Forum
Nieuw
Laatste artikels
Tuinieren
Planten
Dieren
Vijver & zwembad
De moestuin
Recepten
Bloemschikken
De tuinkas
Klimaatopwarming
Tuinproblemen
Plantengids
0Spreken met de dieren
▼ Ga naar meest recente reactie
dinsdag 21 december 2010 - 11:44
Is ook zo. Die voelen het aan wanneer je hen geen kwaad wil berokkenen.
Collega was zo verwonderd dat de hond bij mij kwam zitten want ik zit steeds te verkondigen dat ik van die beesten niet moet hebben. Is ook zo, ik ben geen hondenmens, moet dat niet hebben zoiets waarvoor je 's avonds uit je luie zetel moet om een piske te gaan doen door weer en wind ... Ben ik veel te lui voor
Natuurlijk komt dat beest naar mij, bijna alle dieren komen naar mij. Die voelen dat je een dierenvriend bent hé.
Dierencommunicatie, niks paranormaal aan, is gewoon intuïtie/instinct die nog weinig mensen hebben.
Resultaat van een gecommercialiseerde individuele egoïstische samenleving waarbij de mens geen tijd meer heeft om even stil te staan bij de dingen en dankbaar te zijn voor al dat moois rond ons.
Collega was zo verwonderd dat de hond bij mij kwam zitten want ik zit steeds te verkondigen dat ik van die beesten niet moet hebben. Is ook zo, ik ben geen hondenmens, moet dat niet hebben zoiets waarvoor je 's avonds uit je luie zetel moet om een piske te gaan doen door weer en wind ... Ben ik veel te lui voor
Natuurlijk komt dat beest naar mij, bijna alle dieren komen naar mij. Die voelen dat je een dierenvriend bent hé.
Dierencommunicatie, niks paranormaal aan, is gewoon intuïtie/instinct die nog weinig mensen hebben.
Resultaat van een gecommercialiseerde individuele egoïstische samenleving waarbij de mens geen tijd meer heeft om even stil te staan bij de dingen en dankbaar te zijn voor al dat moois rond ons.
zondag 6 maart 2011 - 09:46
Ja dieren voelen meestal wel wanneer je te vertrouwen bent. Je moet een dier in zijn waarde laten en het zelf laten bepalen of het al dan niet jouw gezelschap wil opzoeken. Onze weeskater slaapt alweer een paar nachten op bed omdat het weer kouder is 's nachts; die weet/voelt dat we dol op hem zijn. Ik denk dat als hij ooit ernstig ziek zou zijn, hij bij ons hulp komt vragen, gelukkig nog niet gebeurd. Ik zag ooit een programma over iemand die boodschappen kon doorgeven van overleden dieren, nou, dat vond ik erover. Ik geloof daar niet in. Maar ik geloof wel dat mijn overleden Frisky Loetje bij ons gebracht heeft om haar gemis draaglijker te maken. We hebben twee schatten uit het asiel gehaald en één zwervertje binnengehaald van straat en nou net dat zwervertje is het schattigst, liefst, meest aanhankelijk ... net zoals onze Frisky was. Ik geloof ergens wel dat zij hem de weg naar onze deur gewezen heeft, ik kan het niet bewijzen maar ik voel het wel zo aan ... een hechte band met een dier is een geschenk van moeder natuur, helaas missen vele mensen het talent om zo'n band te ontwikkelen en zien ze een dier als iets minderwaardigs dat geen respect verdient.
zondag 6 maart 2011 - 16:17
Denk ik ook. Toen onze Minimax gestorven was begon z'n broertje zich ineens zoals hem te gedragen. De manier hoe hij zich wastte, at, ging liggen op z'n gekke Minimax-manier ... Veel te jong van de moeder weg en 2 weken geen eten gekregen. Op sterven na dood, botten met wat plukken vacht over 
Probleem was dat Broer voor alles afhankelijk was van onze Mini. Hij at niet tot Mini goedkeurend gegromd had, hij kwam niet aan een speeltje zonder dat Mini het goedkeurde, hij bleef ver uit onze buurt zolang Mini niet goedkeurend gegromd had. En toen was Mini er niet meer. Stom strooizout! Ons Broerke zat hele dagen boven te treuren en weg te kwijnen. En op een avond hoor ik hem spelen en miaauwen. Ik dacht met ons Molleke, maar die was bij ons. Ze waren allemaal beneden en Broer was daar een leven aan't houden van jewelste. Ik ging stilletjes naar boven en hij zit op trap de lucht te likken, keek me aan, draaide zich om, sprak wat poezentaal tegen de lucht en kwam al pratend voorzichtig naar beneden telkens achter zich kijkend. Eens beneden is hij stilletjes terug beginnen eten en beetje bij beetje op z'n eigen pootjes beginnen staan.
Het was net of hij een duwtje in de rug gekregen had van onze Mini.
Probleem was dat Broer voor alles afhankelijk was van onze Mini. Hij at niet tot Mini goedkeurend gegromd had, hij kwam niet aan een speeltje zonder dat Mini het goedkeurde, hij bleef ver uit onze buurt zolang Mini niet goedkeurend gegromd had. En toen was Mini er niet meer. Stom strooizout! Ons Broerke zat hele dagen boven te treuren en weg te kwijnen. En op een avond hoor ik hem spelen en miaauwen. Ik dacht met ons Molleke, maar die was bij ons. Ze waren allemaal beneden en Broer was daar een leven aan't houden van jewelste. Ik ging stilletjes naar boven en hij zit op trap de lucht te likken, keek me aan, draaide zich om, sprak wat poezentaal tegen de lucht en kwam al pratend voorzichtig naar beneden telkens achter zich kijkend. Eens beneden is hij stilletjes terug beginnen eten en beetje bij beetje op z'n eigen pootjes beginnen staan.
Het was net of hij een duwtje in de rug gekregen had van onze Mini.
zondag 6 maart 2011 - 19:07
Wat een mooie verhalen. Toen ik na het overlijden van onze Minoe wat asiels ging afdweilen op zoek naar een andere kat, vond ik niet direct "mijn goesting". Hele mooie katten overal maar de klik was er niet. Toen ik in Het Blauwe Kruis in Wommelgem aankwam, zag ik opnieuw heel veel katten om mij heen. Ik stond daar besluiteloos wat te kijken toen een klein zwart mormeltje (nou ja, ze was wel al 4) naar mij toe gelopen kwam, en miauwen maar ... ik vroeg of ik haar even mocht vastnemen en ze nestelde zich direct als een baby in mijn armen. Een blik in haar schitterende groene ogen en ik was verkocht. We hadden een hele sterke band vanaf dag één eigenlijk ... zij had mij dus ook uitgekozen en we hebben nog 12 hele mooie jaren samen gehad. Toen ik haar uiteindelijk moest laten inslapen, nestelde ze zich ook weer heel gewillig in mijn armen, haar hoofdje dicht tegen mij aanduwend. Ik praatte altijd veel met haar. Toen ik wist dat ik haar ging verliezen aan kanker, liet ik geen dag meer voorbijgaan zonder haar te vertellen hoe blij ik met haar was, hoeveel ik van haar hield en ... ze begreep mij altijd.
maandag 7 maart 2011 - 08:08
Ja, toen hier onlangs een poging tot inbraak was, die gelukkig mislukt is, dacht ik maar 1 ding: gelukkig zijn ze niet tot bij mijn katjes geraakt ... materiële dingen zijn vervangbaar maar onze dierenvrienden niet hé. Een dikke knuffel voor alle dierenliefhebbers 
maandag 7 maart 2011 - 13:35
Ja, zeg wel Gehenna. Ik beweer altijd dat ik heel goed alleen kan zijn, maar da's enkel omdat ik het gezelschap van mijn katjes heb. Mijn man is altijd laat thuis door zijn werk maar ik kom nooit in een leeg huis thuis dankzij mijn pluizenbollen. Na het overlijden van mijn lieve Frisky was ik voor het eerst in tientallen jaren "katloos" en ik liep de muren op, de ziel was uit mijn huis en ik voelde me totaal verloren. Ik kan gewoon niet zonder! Het liefst nam ik er nog een paar bij maar met katten die niet buitenlopen moet je op een gegeven moment stop zeggen want met drie breken ze de boel al genoeg af 
. Is wel goedkoop want investeren in een duur interieur heeft geen enkele zin.
. Is wel goedkoop want investeren in een duur interieur heeft geen enkele zin.maandag 7 maart 2011 - 15:02
Allé Pistachio, wat zeg jij nu?
Heb het in mijn hoofd gehaald een dure design salon in huis te halen, dat zou wel lukken, plantenspuit en aluminiumpapier tot ze geleerd hebben uit de zetels te blijven ... Is er ene met reliëf nu. Ne zwarte met allemaal kleine witte pluisjes die door het leer steken. Prachtig.
Normaal liggen er zetelhoezen over maar het is ruifkestijd en met 4 ruivers in huis ...
Heb het in mijn hoofd gehaald een dure design salon in huis te halen, dat zou wel lukken, plantenspuit en aluminiumpapier tot ze geleerd hebben uit de zetels te blijven ... Is er ene met reliëf nu. Ne zwarte met allemaal kleine witte pluisjes die door het leer steken. Prachtig.
Normaal liggen er zetelhoezen over maar het is ruifkestijd en met 4 ruivers in huis ...
dinsdag 8 maart 2011 - 10:13
Ja Gehenna, zetels, behang, meubels en deuren zijn bij mij omgedoopt tot krabpalen. We hebben een nieuwe veranda in pvc maar met houten deuren die er amper een paar weken staat. Nou het is al zover, Kiwi was ergens van geschrokken, tegen de deur opgevlogen met de klauwtjes uitgeslaan en weg verf ... gelukkig hebben we verf voorzien zodat we kunnen retoucheren en ge kunt daar echt nie kwaad op zijn natuurlijk. Soms wel jaloers op mensen met een mooi interieur hoor, of mensen die ongestoord bloemen op tafel kunnen zetten, of planten in de living, ... niets van dat alles bij ons maar ik heb wel drie juwelen van katten. En wat jouw design salon betreft ... nu is hij alvast uniek! De meeste van mijn fotolijsten staan er zonder glas in, allemaal al gesneuveld ...
woensdag 9 maart 2011 - 08:12
Zoooo herkenbaar.
Die van mij hebben letterlijk de keuken gesloopt. Die plankjes die onderaan de kasten staan om de holle ruimte weg te stoppen ... ik krijg die er niet af hoor! En toch lagen ze tegen de grond en zaten de poezen onder de kasten. Nu zijn natuurlijk die clipjes afgebroken ...
Ik ben echt verrast dat ze de zaailingen nog maar 1X tegen de grond gekieperd hebben! De dahlia knollen zijn te bobbelig om op te liggen, ze hebben wel geprobeerd hoor! Kamerplanten .... al lang opgevreten en stukgescheurd. Cactusjes .... werden afgeslagen en kon ik stekels uit de pootjes halen, ook weg. Cicas Revoluta, stekelig ding, afgeknabbelt, is dood nu. Snuitje vol kleine wondjes, moet geprikt hebben maar de plant moest eraan en is er ook aan.
Vouwgordijnen: koordjes onderaan doorgebeten, kunnen niet meer op hun volle lengte hangen en worden steeds korter en korter. Ik zou nieuwe koorden kunnen trekken maar waarom?
De bench ... dient om plantjes in te zetten ter beveiliging van hun leven. Nutteloos, ze krijgen intussen het deurtje open
Fotokaders steken in een doos op zolder. Moet er nog plexi insteken, dat breekt niet.
Ik zou zo graag eens een 'normale' poes hebben! Maar dan krijgt die waarschijnlijk een cursus slooptechnieken voor en door katten
Die van mij hebben letterlijk de keuken gesloopt. Die plankjes die onderaan de kasten staan om de holle ruimte weg te stoppen ... ik krijg die er niet af hoor! En toch lagen ze tegen de grond en zaten de poezen onder de kasten. Nu zijn natuurlijk die clipjes afgebroken ...
Ik ben echt verrast dat ze de zaailingen nog maar 1X tegen de grond gekieperd hebben! De dahlia knollen zijn te bobbelig om op te liggen, ze hebben wel geprobeerd hoor! Kamerplanten .... al lang opgevreten en stukgescheurd. Cactusjes .... werden afgeslagen en kon ik stekels uit de pootjes halen, ook weg. Cicas Revoluta, stekelig ding, afgeknabbelt, is dood nu. Snuitje vol kleine wondjes, moet geprikt hebben maar de plant moest eraan en is er ook aan.
Vouwgordijnen: koordjes onderaan doorgebeten, kunnen niet meer op hun volle lengte hangen en worden steeds korter en korter. Ik zou nieuwe koorden kunnen trekken maar waarom?
De bench ... dient om plantjes in te zetten ter beveiliging van hun leven. Nutteloos, ze krijgen intussen het deurtje open
Fotokaders steken in een doos op zolder. Moet er nog plexi insteken, dat breekt niet.
Ik zou zo graag eens een 'normale' poes hebben! Maar dan krijgt die waarschijnlijk een cursus slooptechnieken voor en door katten
donderdag 10 maart 2011 - 10:01
Schitterend Ghehenna, ik geloof dat die van jou nog grote slopers zijn dan die van mij. Een bench voor plantjes is een geweldig idee, maar ook daar zijn te slim voor blijkbaar! Kiwi springt op mijn wandkast en krabt aan de isomolijstjes aan het plafond, geen plek is veilig. Ondanks hun afbraakneigingen en zotte kuren geweldige wezens toch!!! Waren wij maar zo lenig!
donderdag 10 maart 2011 - 11:54
Oh, wat ben ik blij dat die van mij zich een beetjes gedragen.
Er is er 1 die het toillet doortrekt en maakt alle ramen open als je ze niet goed met allebei de klemmen dichtmaakt, bovendien is ze verzot op haar kittenflesje.
Dan hebben we er 1 die je steeds voor de voeten loopt en het liefst in je boterham kruipt en dus altijd in de wegloopt op het aanrecht.
De 3de loopt steeds tegen je aan te kletsen en kan haar bekje dus niet stil houden en spuugt on de 2a3 dagen haar eten uit.
En nummertje 4 ligt altijd op mijn plaats in bed en typt ook graag even mee op de computer en drink uit de wc (bah).
Eten kunnen ze ook niet netjes, ze gooien altijd de brokjes uit het bakje en eten ze dan pas op, gevolg hele vloer onder de kruimels van de brokjes.
Water drinken ze met de pootjes, spetters overal.
Maar met alle geluk ze vernielen in huis niks en laten alle meubels ook met rust en dat terwijl ze hier ook niet buiten mogen.
Ze zijn wel in het bezit van 3 hele grote krabpalen, dat scheelt denk ik wel.
Veel sterkte met jullie slopers, ze blijven toch geweldig.
groetjes mlouise
Er is er 1 die het toillet doortrekt en maakt alle ramen open als je ze niet goed met allebei de klemmen dichtmaakt, bovendien is ze verzot op haar kittenflesje.
Dan hebben we er 1 die je steeds voor de voeten loopt en het liefst in je boterham kruipt en dus altijd in de wegloopt op het aanrecht.
De 3de loopt steeds tegen je aan te kletsen en kan haar bekje dus niet stil houden en spuugt on de 2a3 dagen haar eten uit.
En nummertje 4 ligt altijd op mijn plaats in bed en typt ook graag even mee op de computer en drink uit de wc (bah).
Eten kunnen ze ook niet netjes, ze gooien altijd de brokjes uit het bakje en eten ze dan pas op, gevolg hele vloer onder de kruimels van de brokjes.
Water drinken ze met de pootjes, spetters overal.
Maar met alle geluk ze vernielen in huis niks en laten alle meubels ook met rust en dat terwijl ze hier ook niet buiten mogen.
Ze zijn wel in het bezit van 3 hele grote krabpalen, dat scheelt denk ik wel.
Veel sterkte met jullie slopers, ze blijven toch geweldig.
groetjes mlouise
donderdag 10 maart 2011 - 12:42
Wat een leuke anecdotes Mlouise! Ramen openmaken ... da's al een echte specialist dan! Op het aanrecht lopen als ik aan het afwassen ben kunnen twee van mijn katten ook als de beste ... Die die haar eten uitspuugt zou ik misschien toch eens laten checken, wij hadden hier ook zo'n kat en die bleek inderdaad een ernstig probleem te hebben, hopelijk is dit bij jou niet het geval! Water drinken met de pootjes doet mijn Loetje ook, had dit nog bij geen enkele van mijn vorige katten gezien, grappig hé ... en inderdaad spetters overal. Zààààlig, we hebben geen tv meer nodig, kunnen uren naar ons bengels kijken.
donderdag 10 maart 2011 - 15:07
Pistachio, nee de poes is geheel gezond verklaard, maar ze heeft er een handje van zich te overeten en dan komt het er binnen een paar minuten weer uit.
Gewoon nog hele brokjes.
Dat hebben we natuurlijk allang na laten kijken hoor, eerst vonden we het ook maar eng, maar het hoort gewoon bij dit monstertje.( de keukenrollen staan hier op voorraad)
Volgens de dierenarts is er niets aan de hand en is ze gewoon gezond.
Bovendien is mijn dochter dierenarts assistente, die houdt het wel in de smiezen.
We hebben ook geen gewone horren meer voor de ramenen deuren, maar horren met een soort ijzergaas ervoor aangezien de ramen regelmatig door Bailey"s geopend worden en de deuren naar buiten hebben een extra schuifje er op anders maakt Amarretto die open als we in de tuin zijn.
Ook staan alle deuklinken hier rechtop, net zoals je bij kleine kinderen doet, anders zitten overal.
3 van de 4 poezen gaan net als een hond zitten als je het vraagt, 2 kunnen er kusjes geven, 1 geeft likjes als je naar je wang wijst en meer van die geintjes, met veel geduld kun je een kat heel veel leren.
Het echt leuk om te zien als ze er weer wat erbij geleerd hebben en het me dus weer gelukt is.
Heerlijk die beesten ik zou ze nooit meer willen missen.
groetjes mlouise
Gewoon nog hele brokjes.
Dat hebben we natuurlijk allang na laten kijken hoor, eerst vonden we het ook maar eng, maar het hoort gewoon bij dit monstertje.( de keukenrollen staan hier op voorraad)
Volgens de dierenarts is er niets aan de hand en is ze gewoon gezond.
Bovendien is mijn dochter dierenarts assistente, die houdt het wel in de smiezen.
We hebben ook geen gewone horren meer voor de ramenen deuren, maar horren met een soort ijzergaas ervoor aangezien de ramen regelmatig door Bailey"s geopend worden en de deuren naar buiten hebben een extra schuifje er op anders maakt Amarretto die open als we in de tuin zijn.
Ook staan alle deuklinken hier rechtop, net zoals je bij kleine kinderen doet, anders zitten overal.
3 van de 4 poezen gaan net als een hond zitten als je het vraagt, 2 kunnen er kusjes geven, 1 geeft likjes als je naar je wang wijst en meer van die geintjes, met veel geduld kun je een kat heel veel leren.
Het echt leuk om te zien als ze er weer wat erbij geleerd hebben en het me dus weer gelukt is.
Heerlijk die beesten ik zou ze nooit meer willen missen.
groetjes mlouise
donderdag 10 maart 2011 - 22:41
Hier zit ook zo ne kotser die af en toe z'n brokjes in z'n geheel inslikt.
t'es hie koekkenbak, drinkbakje-schuif tijd. Dan nemen ze een aanloop en schuiven tegen hun drinkbakje waarna het water eruit spettert en ze daar vol belangstelling naar staren
Molly is de aanstoker en enkel Pacha doet niet mee.
t'es hie koekkenbak, drinkbakje-schuif tijd. Dan nemen ze een aanloop en schuiven tegen hun drinkbakje waarna het water eruit spettert en ze daar vol belangstelling naar staren
Molly is de aanstoker en enkel Pacha doet niet mee.
vrijdag 11 maart 2011 - 09:04
@Mlouise,
oh gelukkig dat de poes niets mankeert, dan is het kotsen niet zo erg, gewoon extra opkuiswerk en dat heb je sowieso met deze wonderlijke wezens
geniet maar allemaal van jullie furry babies ... ze zijn stuk voor stuk geweldig!
oh gelukkig dat de poes niets mankeert, dan is het kotsen niet zo erg, gewoon extra opkuiswerk en dat heb je sowieso met deze wonderlijke wezens
geniet maar allemaal van jullie furry babies ... ze zijn stuk voor stuk geweldig!
vrijdag 11 maart 2011 - 13:45
Nou ik wou dat we écht met hen konden praten. Onze straatkat die we al jaren met drie huisgezinnen eten geven en onderdak verlenen in de winter is voor twee weken met een hangend pootje naar "huis" gekomen. Direct ermee naar de dierenarts: hij had 30 rattenbeten in zijn poot! Hij is met antibiotica behandeld en mocht na 4 dagen weer naar huis. Hem ondertussen ook laten castreren. Hem na zijn dierenartsavontuur weer buiten gelaten op advies van de dierenarts, zo ging hij zijn poot het snelst weer gaan gebruiken. Hem sindsdien niet meer gezien. Vorige jaren bleef hij ook langere periodes weg maar nu met zijn gewonde pootje maak ik me toch echt zorgen. Het voorbije weekend affiches uitgehangen in de buurt in de hoop op nieuws en ook gaan kijken in het plaatselijk asiel.Mocht ik hem kunnen zeggen hoezeer ik hem mis en me zorgen maak, dan was hij misschien al eens langsgeweest.
dinsdag 26 april 2011 - 08:19
IK spreek elke ochtend als ik opsta tegen mijn cavia en konijn Zeg dan goede morge loena en sunneke en als and woord krijg ik dan pie piep pie piep . Oja mijn konijn niet die is waarschijnlijk doofstom hijhaald alleen zijn neus op .
vrijdag 15 juli 2011 - 01:05
Hoi Tuinfairy,
Helaas is onze zwerver Lieven nog niet teruggekeerd. Ik geef de hoop niet op hoor. Nu heb ik contact met iemand die denkt dat ze hem gezien heeft, maar er lopen veel streepjeskatten op straat en die lijken nogal op elkaar. Ondertussen heb ik al een ander zwerfkatje dat elke morgen eten komt vragen ... Ik hoop zo dat onze Lieven terugkomt, maar met een "straatlopertje" weet je het nooit natuurlijk.
Helaas is onze zwerver Lieven nog niet teruggekeerd. Ik geef de hoop niet op hoor. Nu heb ik contact met iemand die denkt dat ze hem gezien heeft, maar er lopen veel streepjeskatten op straat en die lijken nogal op elkaar. Ondertussen heb ik al een ander zwerfkatje dat elke morgen eten komt vragen ... Ik hoop zo dat onze Lieven terugkomt, maar met een "straatlopertje" weet je het nooit natuurlijk.
vrijdag 15 juli 2011 - 16:51
Neen Tuinfairy, hij is niet meer gezien. Dat doet het ergste vermoeden natuurlijk maar zekerheid hebben we niet. Ik kan alleen maar dankbaar zijn dat we hem al die jaren kunnen behoeden hebben voor honger en koude ... hij was erg aan zijn vrijheid gehecht dus die konden we hem niet meer ontnemen. Ik blijf hopen ...
zondag 17 juli 2011 - 10:46
Voeg een reactie toe
Log in of registreer om dit onderdeel te gebruiken
