Namibia dagen 21 - 22- 23 - 24 -- Etosha NP -- 18 - 19 - 20 en 21 november 2010

We verblijven de twee eerste dagen aan de westelijke zijde van Etosha, in het Okaukuejo Camp, meteen het grootste van dit meer dan honderd jaar oude Natuurpark. In heel het westelijke kamp is een wifi signaal te ontvangen (NWR-OKE-WATER) maar toch blijft men aan de infobalie bij hoog en bij laag ontkennen dat er zoiets als internet bestaat in het park.
Het verblijf is gevestigd rond een grote waterput en deze drinkplaats is de attractie van dit kamp.
A2672
[afbeelding verwijderd niet-https]
Allerlei vogels vliegen af en aan met nestmateriaal want de Afrikaanse lente is na de onweersbuien van de laatste dagen nu volop in gang geschoten. Ook deze sierlijke hop is van de partij
A2702
[afbeelding verwijderd niet-https]
Jammer van het lelijke licht dat ’s nachts op die waterput schijnt (het soort lampen dat men bij ons als verlichting op de snelwegen gebruikt), maar na enkele pogingen kan ik dan toch deze zwarte neushoorn vastleggen die na de drukte van overdag zijn dorst in alle rust en stilte komt lessen met alleen zijn eigen weerspiegeling in het water als metgezel.
A2731
[afbeelding verwijderd niet-https]
De volgende morgen gaan we op pad naar het sprookieswoud, genoemd naar een mooie boom, de Moringa ovalifolia, in het Afrikaans de sprookiesboom of meelsakboom genoemd, vandaar. Het stikt er van het wild dat af en toe voor spelbreker zorgt door ons letterlijk voor de wielen te lopen zoals deze zebra’s, waarvan we er vele honderden zien, zo niet duizenden en meestal met behoorlijk zwangere buiken, hun toekomst als soort lijkt gegarandeerd.
A2744
[afbeelding verwijderd niet-https]
Eén enkele keer kruist ook een grote leguaan ons pad :
G1939
[afbeelding verwijderd niet-https]
Bij een volgende waterput zien we een giraffe na heel wat twijfelen (omdat wij in de buurt zijn ?) dan toch door de knieën gaan om zich te laven.
A2795
[afbeelding verwijderd niet-https]
Uiteindelijk komen we aan bij het sprookieswoud
A2754/A2757
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Al bij al een treurig schouwspel waar slechts enkele bomen rechtop staan. De meeste Moringas staan beschermd achter een twee meter hoog hekwerk omdat olifanten er blijkbaar hun plezier in scheppen deze zeer oude bomen omver te duwen. Getuige de vele ontwortelde Moringa’s die we her en der over de vlakte zien liggen :
A2759
[afbeelding verwijderd niet-https]
Wie olifanten zegt, zegt Mopane bomen en omgekeerd (Colophospermum mopane). Deze algemeen voorkomende loofboom is met zijn altijd aanwezige bladerdek het hoofdmenu voor de vele herbivoren die dit park telt zoals olifant en giraffe.
A 2760
[afbeelding verwijderd niet-https]
Hoeveel bladeren en takken er van deze bladhoudende boom ook worden opgegeten, steeds weer vormt ze moeiteloos nieuwe scheuten en takken.
De boom wordt bovendien ook nog een volop belaagd van deze parasiterende maretak waarvan hier in volgorde de vrucht en de bloem worden getoond :
A2761/A2763
De tweeledige bladeren van de mopane lijken op de vleugels van een vlinder en geven een lichte terpentijngeur af wanneer ze worden gekneusd
A2765
[afbeelding verwijderd niet-https]
Hier de houtachtige vruchten en het grote platte zaad dat zich daarin bevindt, eveneens met een terpentijngeur :
A2766/A2767
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Wanneer we ’s avonds terug naar onze slaapplaats rijden zien we langs de kant van de weg mevrouw leeuw die ligt te zonnen in het gezelschap van haar beide nichtjes die op bezoek zijn gekomen.
A2813
[afbeelding verwijderd niet-https]
Wat kan de heer des huizes, alias de koning van de jungle, in dit geval beter doen dan zijn biezen pakken en er stilletjes van onder ‘muizen’
G2048
[afbeelding verwijderd niet-https]
’s Anderendaags rijden we in de voormiddag naar het oosten van dit immense park en stuiten onderweg op deze grote kudde olifanten die plots uit het struikgewas opduiken en de weg versperren.
A2851
[afbeelding verwijderd niet-https]
Nele, op dat moment achter het stuur van onze wagen doet er de schrik van haar leven op wanneer één van de oudere olifantendames plots rechtsomkeer maakt, met haar oren begint te flapperen en trompetterend onze richting uitstapt. Achteruit rijden blijkt plots onmogelijk want een file kijklustige olifantenliefhebbers staan met hun wagen op onze achterbumper. De olifant bedenkt zich gelukkig en mengt zich opnieuw in de kudde van wel minstens dertien dieren.
Plots wordt ons duidelijk waarom er zenuwachtigheid in de troep heerst wanneer twee erg jonge olifantenkinderen, elkaar kopstoten verkopend en met takken van Mopane-struiken achter elkaar aanzittend uit het bos verschijnen.
G2140
[afbeelding verwijderd niet-https]
Nadat we uiteindelijk rechtsomkeer hebben kunnen maken; olifanten hebben het hier immers voorrang, rijden we verder naar onze volgende verblijfplaats in het oosten van het park via de zuidelijke rand van de immense Etosha pan, een enorme droogtevlakte, in lang vervlogen tijden ooit het derde grootste meer op onze aardbol
A2854
[afbeelding verwijderd niet-https]
Er is ook een kampeerplaats in het midden van dit park en daar wil ik heel graag toch even een kijkje gaan nemen want de drinkplaats voor het wild heet er de Moringa-put en dit is geen louter toeval want in het Halali kamp is die waterput gelegen aan de oostkant van één der Helioheuvels. En ik weet dat er een Moringa bestand op de zuidelijke en oostelijke flanken van die minieme heuvels groeien. Zullen de Moringa’s hier in een even slechte toestand verkeren als soortgenoten die we eerder zagen in het Sprookieswoud ? Het antwoord is gelukkig : neen ! (WP315).
Ik vind er een verzameling jonge zeer gezonde bomen met talloze slechts enkele jaren oude soortgenoten en na enig zoeken ook zaailingen van vorig jaar :
A2833/A2836/A2837/A2839
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Hier de voor Moringa’s typische driezijdige lang peulvruchten en de in elkaar hakende gevleugelde zaden die zich daar in bevinden. Dit is de Moringasoort met de kleinste, slechts zo’n 15 tot 20 cm lange vruchten die ik zag.
A2834/A2849
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
In 2001 bracht ik zaden mee van een Moringa uit Madagscar en nadat die perfect kiemden stierven ze amper twee weken later vanwege wortelrot. Hetzelfde overkwam me met de Moringasoort uit Ethiopië in 2006. Dus hoop ik van ganser harte dat het me deze maal wel zal lukken. Deze Moringa’s groeien blijkbaar op kale rotsen of toch in elk geval in kleine spleten daartussen met erg weinig humus tot hun beschikking. Ik hoop dat ik tot zoiets als deze perfecte zaailing te komen :
A2848
[afbeelding verwijderd niet-https]
In het oostelijke Namutone kamp aangekomen gaan we opnieuw op pad om meer dieren van dichtbij te bekijken en het hoeft geen betoog dat ook vogelliefhebbers hier volop aan hun trekken komen :
A2862/A2864/G2238
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Zoals de laatste foto toont zijn de neushoornvogels (thornbills) hier veel minder schuw dan ik bij eerdere reizen in Zuid-Afrika mocht ondervinden.
We zien hier ook voor het eerst giraffes in kudde foerageren terwijl we die eerder op deze reis alleen als enkeling of hoogstens per ouderpaar met jong zagen
G2254/G2265
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
In een stinkende, opdrogende waterpoel zit deze waterschildpad te zonnen :
G2279
[afbeelding verwijderd niet-https]
Wanneer ik forfait geef om in de late namiddag opnieuw de weg op te gaan om tegen beter weten in verder aan dit verslag te werken (internet ? Nooit van gehoord meneer) tonen de dames mij voor het avondeten trots nog enkele foto’s van een neushoorn die hun pad heeft gekruist :
G2289
[afbeelding verwijderd niet-https]
In hun afwezigheid had ik die middag gedaan wat al langer had gedaan moeten zijn : de tot hier toe verzamelde zaden van hun peulen en ander vruchtvlees ontdoen. vHelaas is het voor een aantal reeds te laat en moet ik enkele leuke vondsten helemaal beschimmeld weggooien. Het is noodzakelijk om de verzamelde Cyphostemma zaden van hun vel en vruchtvlees te ontdoen want die beginnen stilaan te gisten in de plastic zakjes waarin ik ze had gestopt. Reeds na een tiental minuten beginnen mijn handen vreselijk te tintelen en jeuken en dat doet me er aan herinneren dat het hier om één van de giftigste soorten van de familie van de wijnranken gaat. Na langdurig spoelen onder kraantjeswater verdwijnt de jeuk en kunnen we rustig gaan dineren in kamp Namutone. Een lekkere krokodillensteak staat er op het menu en ik merk aan mijn broeksriem dat er bij mezelf zeker enkele kilo’s zijn bijgekomen in dit overheerlijke land.
Op deze manier komt een einde aan onze vierdaagse tocht door Etosha en na steeds weer in stof en zand te hebben gereden wordt, wat we inmiddels een ‘bush-douche’ zijn gaan noemen, steeds meer op prijs gesteld. In de buitenlucht een stortbad nemen terwijl de vogels je van op een boomtak hun lied brengen is gewoon zalig. Bovendien is het lekker meegenomen dat wanneer je na de douche wilt gaan scheren, de spiegel niet blijkt aangedampt zoals in onze gesloten badkamers :-;
G2185
[afbeelding verwijderd niet-https]
Nu komen enkele van de langste overgangsritten van onze reis er aan. We hebben immers vóór onze afreis afgesproken dat we héél Namibië willen zien en vanaf morgen gaat het dus richting Caprivi-strip. Kijk even mee in een atlas op de kaart van Afrika en je zult zien dat de Caprivi regio die langgerekte vinger is aan de Noordoostkant van het land dat tot halverwege het Afrikaanse continent strekt en in wijzerzin begrensd wordt door Angola, Zambia, Zimbabwe en Botswana. Vele kilometers liggen ons voor de boeg maar de Caprivi belooft in alle gidsen een verademing te zijn omdat daar de Okavango door stroomt en deze machtige rivier een geheel eigen fauna en flora herbergt. Staan nog onaangekruist op ons verlanglijstje :
-fauna : nijlpaard, buffel en krokodil
-flora : wurgficus en Afrikaanse worstenboom
Tot de volgende afspraak,

Alain

Weinig functioneel Wiebe, ik geef toe, en ik moet alvast bekennen dat een temperatuursverschil van om en bij de veertig graden bij mijn thuiskomst mijn enthousiasme om zoiets in mijn tuin te installeren alvast behoorlijk getemperd heeft, Willy.
Ik heb getwijfeld, maar vond dat de foto kon bij de onbezorgdheid van het moment, aldaar ter plaatse, reden temeer waarom ik mijn oorspronkelijke berichten zo weinig mogelijk heb veranderd na mijn thuiskomst (met uitzondering van de mij meteen in het oog springende spelfouten), zodat ondanks het gebrek aan internetverbinding mijn verhaal alsnog een zo getrouw mogelijk relaas is van de ervaringen van het moment ter plaatse. Dit uiteraard niet geheel ten dienste van de forumleden , maar vooral uit eigenbelang omdat 'de gedachte van het moment' tijdens zo'n reis en belangrijk is maar vooral omdat diezelfde gedachte zo snel vervaagt en ik op die manier een voor mezelf mooie herinnering behoud. Deze berichten zijn immers een kopie van een door mezelf gestarte blog waar ik deze en volgende plantenreizen wil bewaren in analogie met wat Paul Klaassen al zo lang doet tijdens zijn en onze gezamenlijke cactusreizen. . .

www.bloggen.be/alainfsd


mvg,

Alain