Is dat nou alles

Het geslacht Uebelmannia heeft een bijna 'magische klank'. Het zijn mooie planten maar de bloei stelt echter niet zoveel voor. Vandaag bij mij in bloei.

Wiebe


[afbeelding verwijderd niet-https]

In kombinatie met de zwarte stekels en het groen-blauwe plantenlichaam toch wel erg mooi. Wouter

Ja, wat dan gezegd van al die "schone mensen"..... Mijne pletskop buiten beschouwing gelaten

H

" Ja, wat dan gezegd van al die "schone mensen"..... Mijne pletskop buiten beschouwing gelaten "

It is nice to be important but .....
it is more important to be nice

Wiebe,
Je afgebeelde Uebelmannia heeft, voor zover ik ze kan tellen, 18 ribben en een kamvormige, recht op rib staande, bedoorning (zoals een U. pectinifera).

Uebelmannia pseudopectinifera HU 280 werd gevonden door Leopoldo Horst en A.F.H. Buining in juli 1968. Deze soort werd beschreven in 1972 door Buining in KUAS ((blz. 125-126). Ze groeit op een hoogte van 1200 meter, heeft gemiddeld 15 ribben en wordt 20 cm hoog bij een diameter van 12 cm.
Het lichaam blijft kleiner dan bij de type pectinifera en heeft een gespreide bedoorning.
Het lichaam is groen bij goed groeiende planten. In stressituaties kan witte wax gevormd worden. Deze soort bloeit net als U. pectinifera met kleine groen-gele bloempjes. De vruchten zijn rode 'ballonvruchtjes'.
Uebelmannia pseudopectinifera wordt beschouwd als de zuidelijkste vorm van het pectinifera complex. Gekend van 4 locaties bij Datas, Trinta Reis,... op noord- en west gerichte hellingen.

Uebelmannia multicostata HU 362 (volgens Buining ook in omloop als U. ammotrophus (van zand houdend) werd eveneens ontdekt door Leopoldo Horst & Buining en beschreven in 1975 in Krainz "Die Kakteen".
Zuilvormige planten tot 85 cm hoog bij een diameter van 17 cm.
Gemiddeld 20 ribben. Groeit noordelijk van de Rio Jequitinhonha en oostelijk van Diamantina op 650 meter hoogte.
De U. multicostata vorm HU 850 (ontdekt in 1987) heeft gemiddeld slechts 16 ribben. Deze populatie 'aan de brug' wordt tot 40 cm hoog.
De lichaamskleur varieert van grijsachtig (wax) bij Medanha (meer zoals bij de type pectinifera) tot groenachtig bij de meer noordelijk gelegen populaties in de omgeving van Inhai.
Uebelmannia multicostata wordt gezien als de meer noordelijk groeiende vorm van pectinifera die meer ribben en een minder uitgesproken waxlaag bezit.
Groeit in rotsspleten en kuiltjes waar zich zand en humus verzameld hebben.

Gezien het aantal ribben (18) en de mooi recht op de rib staande kamvormige bedoorning zou ik bij de op jou foto getoonde plant eerder aan een Uebelmannia multicostata vorm denken.

Peter.