Over maretak ondergrondse knollen purperen regen en gouden ballen een alternatief Chileens kerstverhaal Episode 6

Over de gouden ballen :

Ik spring opnieuw enkele dagen voorwaarts gedurende onze reis uit 2004. Een melancholisch gevoel overvalt me wanneer we steeds verder naar het zuiden rijden want we zijn inmiddels drie weken op stap en het einde van ons avontuur komt snel dichterbij. Paul heeft een klein vakantiepark uitgekozen aan de kust waar hij gedurende een eerdere Chili reis reeds heeft verbleven. De bungalow ruikt er onfris. Het Chileense vakantieseizoen moet nog beginnen en het park is op ons na dan ook leeg.
Terwijl ik mijn bagage probeer te herpakken met het oog op de terugreis naar Europa lopen Paul en Anne wat rond in de nabije omgeving. PK komt enthousiast binnengestormd en vraagt of ik zijn ‘golden balls’ al heb gezien. Vragend kijk ik op en hij maakt me duidelijk dat de parkeigenaar twee voetbalgrote Eriosyce aurata’s in een bloempot heeft staan ter versiering achter onze cabaña.
Weet je wat zegt hij als zijn steeds enthousiaste zelf, morgen gaan we naar Fray Jorge naar de grootste golden balls van de hele wereld gaan kijken.
Het Nationale Park Fray Jorge is uitgeroepen tot werelderfgoed omdat deze plaats een restant originele dichte begroeiing bevat die heden alleen nog in het veel vochtigere en koelere zuiden van Chili voorkomt.
We vertrekken ’s anderendaags naar dat NP en onderweg worden we opgehouden door een kudde schapen die de grasbermen afgraast. De vegetatie is hier erg rijkelijk en in schril contrast met wat we totnogtoe gezien hebben in noordelijk Chili.
[afbeelding verwijderd niet-https]
Struiken en éénjarige planten bedekken hier elke vierkante decimeter van de bodem tussen de vele Trichocereusen.
Een bord wijst ons de weg naar de ingang van het park.
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Kort daarop zien we de eerste Puya’s, sommige bloeiaren zijn uitgebloeid en stervende, sommige zijn in volle bloei. Puya is een Zuid Amerikaans plantengeslacht uit de familie van de Bromeliaceae dat in de nabijheid van het Andesgebergte gedijt. Typerend voor dit geslacht is de groene bloemkleur evenals het feit dat de plant afsterft na de bloei. Ik heb een zwak voor groene bloemen en kijk dan ook met ingehouden adem naar deze schitterende planten.
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
De bloeiwijzen van deze Puya chilensis worden gemakkelijk tot twee meter hoog. Eer het zo ver komt is de plant echter al gauw zo’n twintig jaar oud. (Zelf heb ik sedert een paar jaar een jonge Puya mirabilis in de serre staan en ik hoop van harte lang genoeg te leven om die ooit in bloei te zien). Hier nogmaals de schitterende bloemen met een close-up
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Nabij de ingang van het park zien we een Trichocereus (Echinopsis chilensis) met maar liefst tien geopende bloemen die door PK van dichtbij worden gekeurd :
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Met hier een close-up van de binnenzijde van de bloem
[afbeelding verwijderd niet-https]
We zien hier echter ook diverse Tricho’s die zijn aangetast door de parasiet Tristerix aphyllus. Een gewisse dood staat hun gastheer te wachten over enkele jaren.
[afbeelding verwijderd niet-https]
Net daarnaast meters van de ingangspoort van het NP staat die populatie erg oude heel grote ‘gouden ballen’. Ik ben echt blij dat PK er aan dacht me deze Eriosyce aurata’s te laten zien.
[afbeelding verwijderd niet-https]
Wat zijn deze dingen groot en bij nader onderzoek blijken ze zowat allemaal bedolven onder de zaden die verspreid liggen tussen de ribben. De vraag blijft uiteraard hoelang die zaden al op de planten liggen te wachten (weken, maanden of jaren?). Feit blijft dat deze zaden extreem moeilijk kiemen en weken na onze reis krijg ik een thesis van een Chileense student die deze planten laat kiemen na ze te hebben geweekt in zwavelzuur. Ik heb de test overgedaan en het werkt. Omdat onverdund zwavelzuur extreem gevaarlijk is wil ik er hier echter niet dieper op ingaan.
[afbeelding verwijderd niet-https]
Bij nazicht van een doorsnee plant blijkt deze een omtrek te hebben van ruim anderhalve meter !
[afbeelding verwijderd niet-https]
Paul had gehoopt om snel snel even de zaden van de plantenlichamen ‘ te stofzuigen’ tot blijkt dat de diameter van zijn stofzuiger kleiner is dan die van de E. aurata zaden. Net zoals ik moet hij dus zaadje per zaadje van de cactussen pulken om ze onder vrienden te verdelen
[afbeelding verwijderd niet-https]
Tot slot van mijn verhaal hier nog eens een prachtexemplaar van deze cactussoort. We zagen geen enkele jonge plant en weten met zekerheid dat dit een bedreigde soort is, dit vooral door zijn zeer moeilijke kieming. We zagen ook dode exemplaren.
[afbeelding verwijderd niet-https]

Met deze momentopnames uit een schitterende cactusreis wil ik elkeen prettige feestdagen wensen en bovenal een gezond 2009 . . .

Alle getoonde foto’s werden genomen met een Sony Mavica toestel (mijn eerste digitale fototoestel, werkend met een prehistorisch systeem waarbij een cd-schrijver in de camera was ingebouwd maar met een prima lens).


Geraadpleegde literatuur :


1) over de ondergrondse Euphorbia’s :

- The Euphorbia journal (deel 6, jaargang 1989) Succulent Euphorbia’s in Chile door Werner Rauh
- Persoonlijke correspondentie met Wolfgang Ewest en Volker Buddensiek
- Avonia (Heft 1, jaargang 1998) : Geophytische Euphorbien door Wolfgang Ewest
- Euphorbia World (volume 3, nummer 2 november 2007) : Geophitic Euphorbias from Chile door Wolfgang Ewest

2) over de kleine kortbloeiende Calandrinia’s en hun gedrag in slaaptoestand :

- persoonlijke gesprekken en contacten met prof. Michael Dillon
- Flora Silvestre de chile (1997) door Maria de la Luz Vial & Robinson Palma
- Flores silvestres chilenas / Mirando desde la III a la VI regiones (2003) door Jaime Alvarez & Mary Ann Streeter

3) over de cactus – parasiet Tristerix aphyllus :

- A cactus odyssey / journeys in the wilds of Bolivia, Peru and Argentina (2002) door James D. Mauseth; Roberto Kiesling en Carlos Ostolaza

4) over Copiapoa krainziana en Copiapoa haseltoniana ( de bergvorm gekend als C. eremophila uit Ritter’s boeken ) :

- Kakteen in Südamerika / vier banden (vanaf 1979(band 3 = Chile)) Friedrich Ritter
- Il Genere Copiapoa / piante Grasse special (1991) M.Meregalli & C.Donni
- The cactus file handbook#4 / Copiapoa (1998) door Graham Charles
- Copiapoa in their environment (limited edition #185 / 1996) door Rudolf Schulz & Attila Kapitany
- Cactaceas en la flora silverstre de Chile (segunda edición revisida y aumentada 2004, Ediciones Claudio Gay ) door Adriana E. Hoffman & Helmut E. Walter
- Copiapoa 2006 (2006) door R.Schulz

Weeral met veel belangstelling je reportage gelezen, prachtig.

AlainFSD

prachtige reportage met mooie Trichocereus en Eriocyse planten.
Die zullen wel een aantal jaren oud zijn

Blij dat u ons hebt laten mee genieten van uw schitterende reis.
Prachtige foto's van uw "werkveld" met unieke planten, knollen en de parasiet.

Hopelijk komen nog van die straffe reportages ...

Alain1

Grandioso !!!!