Volwassenwordingsritus in een Hamar dorp en de flora in de onmiddellijke omgeving

Begin episode 5

Inmiddels zijn de kinderen van het dorp erop uitgestuurd om het vee te verzamelen op een open plek even buiten het dorp
[afbeelding verwijderd niet-https]
Waarna de kandidaat springer de dieren keurt en er een zestal uithaalt.
[afbeelding verwijderd niet-https]
Deze dieren worden door z’n dorpsgenoten naast elkaar uitgelijnd en in bedwang gehouden.
[afbeelding verwijderd niet-https]
De jongedames die het feest eerder op de dag openden lopen nu al zingend en dansend rond de runderen
[afbeelding verwijderd niet-https]
De spanning stijgt en onder luid gejoel neemt de springer zijn aanloop en springt een eerste keer op de ruggen van de dieren en wankelt van rug op rug om er aan de andere kant terug af te springen
[afbeelding verwijderd niet-https]
Luid aangemoedigd door zijn dorpsgenoten moet hij dat nog drie keer herhalen :
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Nadat hij zijn opdracht tot een goed einde heeft gebracht wordt hij voor drie dagen het dorp uitgejaagd. Wanneer hij dit weet te overleven komt hij als volwassen man terug naar zijn dorp waar hij zich enkele stukken vee mag uitkiezen en een gezin stichten.


Wanneer ik de laatste dag van onze reis samen met enkele medereizigers in Addis Abeba naar het nationaal historisch museum trek omdat we er persé het skelet van oermens Lucy willen zien krijg ik er een eerste aanzet die ons westerlingen een mogelijk inzicht kan geven in het rare ritueel waarvan we de bevoorrechte getuigen zijn van geweest.
Om dit te kunnen uitleggen even dit :
Ethiopië is een reusachtig land waar drie grote culturen elkaar raken; die waar wij het meest mee vertrouwd zijn is het orthodox christelijke noorden daarnaast is er ook het overwegend islamitische oosten met Harar als centrum. Tot slot is er het animistische zwarte stammengebied in het zuiden.
Uiteraard is dit slechts een vrij simplistische voorstelling van het ingewikkelde land met zijn acht min of meer autonome deelstaten en talloze talen en culturen.
De hoofdstad Addis Abeba is een smeltkroes van dit alles en groeide uit tot een miljoenenstad met meer inwoners dan België. Veel leden van de zuidelijke stammen trekken naar deze metropool in de hoop er een beter bestaan op te bouwen. Helaas met desastreus resultaat, niemand praat er hun taal en de officiële taal, het Amhaars is qua schrift een soort kruising tussen hiërogliefen en rhunetekens waar ook zij niets vzn kunnen maken. Ze belanden er in het beste geval in troosteloze sloppenwijken of indien erger in de prostitutie en/of het misdaadmilieu. Telkenmale de officiële autoriteiten een inventaris proberen te maken van die stammen blijkt helaas dat elk volk weer minder leden telt door het harde leven en de migratie naar Addis.

Ethiopië komt geregeld in het nieuws met verhalen over hongersnood en/of twisten met hun buurlanden. De meest recente zijn de oorlogen met het noordelijke deel dat zich later van het moederland afscheidde tot het onafhankelijke Eritrea. Recentelijk vecht het Ethiopische regeringsleger mee in buurland Somalië. Men dient ook te weten dat ondanks een jarenlange bezetting door Italië , Ethiopië zowat het enige Afrikaanse land is dat nooit gekolonialiseerd is geworden en dat alle inheemse volkeren daar een zekere fierheid hebben aan overgehouden.

In dit kader is wat we bij de Hamar te zien krijgen aldus verklaarbaar :

In Ethiopië is men nooit zeker om het volgende jaar te overleven vanwege de erg moeilijke levensomstandigheden.
De vrouwelijke familie van de jongeman die op het punt staat volwassene te worden laten zich slaan omdat naast de pijn de lidtekens hen ook een familiale status bezorgen.
Wanneer de levensomstandigheden extreem moeilijk worden moeten die lidtekens er die man aan herinneren hoe hard de dames zijn geweest en welke opofferingen ze zich hebben getroost ter zijner ere zodat hij er te allen tijde dient voor te zorgen dat zij die offers brachten de eersten zijn die door hem gesteund en gevoed zullen worden in hun strijd om te overleven.

De door mij genoemde Bruce Parry is documentairemaker voor de BBC en verblijft in de reeks Tribe onder andere bij de Hamar en neemt er zelf deel aan de initiatie rite van de stam,
Om dit te bekijken klik op de link hieronder :

http://nl.youtube.com/watch?v=eEbibwjm3eI

Geraadpleegde literatuur :

Euphorbia journal volume III pagina 129
Euphorbia journal volume VI pagina 64
Euphorbia journal volume VII pagina 54
Euphorbia world volume II N° 2 (augustus 2006) in het artikel van R.van Veldhuisen over Euphorbia subgenus Euphorbia section Triacanthium Jacobsen.
Ethiopia & Eritrea; Lonely Planet, 2nd edition
Persoonlijke mails zoals gemeld in mijn verhaal hierboven.

Alle getoonde foto’ s werden genomen met volgende camera’s :
Sony H-1
Nikon D 200

Mvg,
Alain

Einde

Prachtige reportage Alain. We hebben er hier van genoten.
Fernand

Hartelijk bedankt Alain voor deze prachtige en leerrijke reportage

MOOIMOOI! NOGNOG !

AlainFSD

Mooie reportage die u gemaakt heb van uw reis door die streek. Hoop dat u nog meer laat zien van uw andere uitstappen die u gemaakt heb.
Dit was in ieder geval schitterend en leerrijk

Graag gedaan, het genoegen was geheel wederzijds

Alain

trouwens,dan krijgt ge michel vandenbosch vast ook nog aan u been......


Neen dank U ik prefereer de dwangbuis !

Naamgenoot Alain,

ik kan niet anders dan te reageren als alle andere mensen hier op het forum.
Het was prachtig, leerrijk, soms wat akelig, ... maar een verhaal waarbij ik zeker heb bij stil gestaan. En ik denk dat ik hier op het forum niet alleen was.

Tevens moeten ik de leden van Tuinadvies ook een dikke proficiat wensen waardoor deze reportage van Alain Buffel heeft kunnen "doorgaan".
Moet je weten, mensen, voor Alain Buffel zijn reportage begon heeft hij me gevraagd of alles door de beugel kon. Kwestie van harde beelden of een ietsje naakt.
Ik denk dat wij (= Tuinadvies-leden), een volwassener en verstandelijker houding hebben aangenomen dan op andere fora, doordat A. Buffel, herhaaldelijk teruggefloten werd. Zelfs op Amerikaans Forum.

Op vraag heb ik dan ook het verhaal vastgepind in onze rubriek "Cactusbabbel" zodanig dat het opnieuw kan gelezen worden of als er nieuwe leden zijn ze er ook nog van kunnen genieten.

Indien mensen "Cactus-Succulente reizen" maken zet ik hen daar natuurlijk ook bij.

Ik denk dat ik hier mag zeggen in naam van iedereen :

Bedankt Alain en we kijken reeds uit naar een volgende verhaal.

Mooie serie Alain.
Doorgestuurd aan diverse anderen.
ga gerust wat vaker op reis.
Harry

Zeer interessant verhaal, en mooi beeldmateriaal. Gelukkig dat dit forum niet zo preuts is, want op den tv zie ik elke dag zoveel vieze dingen en dan zou een interessante reportage als deze zeker moeten getoont mogen worden. Ook leuk idee van die te bundelen en te pinnen, is duidelijker en dit geeft anderen ook de zin om dit eens te proberen.

groeten Tom