Suikermaîs moet je in het 'melkstadium' oogsten.
Dat valt makkelijk te controleren: wanneer je je vingernagel in zo'n zachte maïskorrel duwt, moet er een melkachtig vocht uitkomen.
Deze fase in het rijpingsproces valt ook meestal te herkennen aan de vrouwelijke bloeipluimen die dan net beginnen te verkleuren.
Suikermaïs moet je zo kort mogelijk voor het eten oogsten !
Hoe ik dat doe ?
Ik snijd de kolven pas af als het water waarin ze zullen gekookt worden al op het vuur staat.
Tegen dat ik ze een beetje heb schoongemaakt in de keuken, kookt het water helemaal. Ze gaan tien minuten in de ketel. Op deze manier kan je pas echt genieten van ZOETE maïs, want de aanwezige suikers gaan onmiddellijk na het plukken dalen, maïs van enkele minuten oud bevat nog maar half zoveel 'zoet'.
Laat ze in een vergiet uitlekken.
Rasp Parmezaankaas over het hele oppervlak van een grote schaal. Snipper een vers rood Spaans pepertje gelijkmatig over de kaas. Elke van prikkertjes voorziene maïskolf wordt nu ingevet met een klontje boter en daarna door het kaaspepermengsel gerold zodat er rondom een laagje op komt.
Nog wat zout/peper/kruidenmengsel erover. Jongens, heerlijk cowboy-eten, bij een ferme steak... Knabbelen maar...
Ik had me in de tijd een ongeluk gezocht naar zo'n speciale vorkjes om aan weerszijden van de hete kolven te prikken.
't Is telkens een speciale maaltijd, ik voel me een beetje 'koe', maar wat is het lekker !!!
En nu komt de spijtige clou van mijn antwoordje:
dit jaar is de suikermaïs hier min of meer mislukt ! Veel te droog gestaan, denk ik !
Maar de ezel die in de wei achter onze tuin woont, vindt hem heerlijk en komt dagelijks enkele stengels bedelen...