Vlijtig geweest op mijn koertje dit weekend. Ook al heb ik minder gedaan dan ik eigenlijk wou doen
Maar dit weekend - zaterdag - was Lentepoets aangekondigd. Geen idee of het elders in Vlaanderen en Nederland bekend is; ik lees dat men in Gent het dit jaar voor de eerste keer doet. In Antwerpen doet men het al een paar jaar lang. Eén dag per jaar, tijdens de lente, komen de mensen in een bepaalde straat, of buurt, naar buiten om de straat proper te maken. De meesten keren en schuren voor hun eigen deur, en maken de voegen proper. Sommigen gaan verder en poetsen ook het voetpad voor het huis van buren. Als beloning krijg je een plantenbak met enkele geraniums en word je uitgenodigd om samen met de andere poetsers een glaasje te komen drinken, later op de dag.
Dat ganse heeft wel een zekere charme. Het zet er bij ons in de buurt duidelijk toe aan om ook met andere buren mee te doen om de gevel wat op te fleuren. Een plantenbak op de vensterbank is iets wat er hier steeds meer te zien is. Enkelen gaan verder en zetten ook grotere bakken naast de deur, onder het venster. En enkele moedigen halen een steen van de trottoir los en zetten een klimplant, maar dat zijn de uitzonderingen.
Zo ben ik toch aan het babbelen geslagen met enkele buren dit keer. Van een buurvrouw kreeg ik een fles regenwater cadeau en zij mocht mijn geraniums hebben (ik heb niet graag geraniums, omdat ik misselijk word van de geur - op mijn vensterbank staan viooltjes).
Niet alleen de Lentepoets nam tijd in beslag, maar ook het huis aan de binnenkant was aan een goede poetsbeurt toe. Dus vandaar geen tijd meer 's namiddags om nog naar de ruilbeurs in Mortsel te gaan. En ik had er me op verheugd *snif*, lief vond het zelfs okee. Niks aan te doen, volgend jaar opnieuw uitkijk houden, of misschien dat er toch nog ergens anders in de buurt de komende weken een tuinbeurs is die ik relatief gemakkelijk met de bus kan bereiken. Antwerpen is toch niet zo klein…
Zondag heb ik me dan op de koer geïnstalleerd en alle potten eens grondig aangepakt, onkruid weggehaald en daar waar er bladluis opzat, moordenaar gespeeld
De erwtjes blijven het goed doen; het is een vreugde om te zien hoe zeer ze hun best doen. Mijn gezaaide tomaten beginnen nu stilaan ook door te komen, maar de grote verrassing dit weekend, aan de planttomaatjes (die ik op de markt gekocht heb enkele weken geleden) is een eerste tomaatje gekomen. Piepklein, niet groter dan het puntje van mijn pink. Ikke superblij!
En verder komt de maïs op die ik 2 weken geleden geplant heb, evenals de gele naaldboontjes. De knoflook is inmiddels 70 cm hoog en pastinaak, wortel en ui beginnen zich ook stilaan te tonen. En de zonnebloemen steken ook hun kopjes boven.
Het wordt ook duidelijk dat ik toch nog flink wat potten zal mogen bijkopen. Nooit gedacht dat er zo veel zat in een zakje zaad. Mijn lief zal wel zeggen dat ik echt wel overdrijf, maar aan de andere kant is hij een goed lief, en laat hij me niettemin doen. En ik kon hem toch overtuigen om een blik te werpen op het gloednieuwe piepkleine tomaatje.
En HIJ wist het WEL hoe ik mijn tomatenplanten moet opbinden!
Straf he, daar zit hij me gedurig te zeggen dat hij totaal geen verstand heeft van planten, en dat bij hem zelfs een cactus niet overleeft, en van tomaten dieven heeft hij nooit gehoord, maar als ik daar sta met het rijshout en het touw in de hand, dan geeft hij erg precieze instructies waar en hoe ik precies de planten moet vastzetten. Tiens tiens, wat moet ik daar nu weer van denken
Vanavond enkele potten met planten terug binnen zetten (ik heb een ruim overdekt afdak waar ze niet hoeven te bibberen). Daar staan ze veilig tegen de kou die de komende nachten verwacht wordt. Dan ben ik toch wel blij dat ik er - noodgedwongen - voor gekozen heb om met potten te werken